EMDR  (Eye Movement  Desensitization and Reprocessing ) – nazwa najczęściej tłumaczona  jako „terapia odwrażliwiania i przetwarzania za pomocą ruchu gałek ocznych” – uznano za jedną z najprężniej rozwijających się współcześnie form psychoterapii.  Jest to kompleksowe, ustrukturyzowane (terapia EMDR to protokół zawierający osiem faz terapii), przebadane naukowo podejście, integrujące elementy różnych szkół terapeutycznych.

DLA KOGO?

Terapia EMDR stosowana była początkowo głównie w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD) z czasem badania potwierdziły jednak jej skuteczność w znacznie szerszym zakresie zaburzeń o podłożu lękowym, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, a nawet w przypadku depresji. Od lat metodę tą stosuje się z powodzeniem w leczeniu psychologicznych traum, wynikających z różnego rodzaju trudnych doświadczeń tj. przemocy fizycznej lub psychicznej, zaniedbania, molestowania seksualnego, gwałtu, wypadków drogowych, klęsk żywiołowych, bycia świadkiem czyjejś śmierci lub towarzyszenie bliskim w chorobie i in. EMDR okazała się być również skuteczną metodą w leczeniu drobnych urazów psychicznych których wspomnienie, mimo iż nie wywołuje tak ciężkich objawów jak w przypadku PTSD, wiąże się z bólem i cierpieniem psychicznym. Doskonałe efekty terapia przynosi  w pracy ze  służbami mundurowymi i ratunkowymi, czyli osobami które z racji wykonywanego zawodu poddawane są niezmiennie trudnym, obciążającym psychicznie sytuacjom.

DZIAŁANIE EMDR

Kiedy bierzemy udział w szczególnie bolesnym dla nas doświadczeniu, intensywność przeżywanych w tym czasie emocji jest na tyle wysoka, że mózg nie jest w stanie przetwarzać informacji, tak jak robi to w normalnych warunkach.  Pamięć traumatycznego wydarzenia, wraz ze wszystkimi jego elementami (obrazami, dźwiękami, uczuciami, myślami, itp.) zostaje więc „zamrożona” w sieciach neuronalnych w oryginalnej, nieprzetworzonej formie, przez co uaktywnia się niestety w najmniej oczekiwanych dla nas momentach. Dzieje się tak najczęściej w okolicznościach w których neutralne, zupełnie niegroźne bodźce zewnętrzne, mózg zaczyna kojarzyć z traumatycznym wydarzeniem- może to być np. podobne miejsce, zapach czy barwa głosu. Wykorzystanie stymulacji bilateralnej (za pomocą ruchu gałek ocznych, tappingu lub stymulacji dźwiękowej) jako jednej z części ośmiofazowego protokołu  EMDR, prowadzi do „rozmrożenia” niedostępnej dla nas części pamięci dotyczącej danego wydarzenia.   Stymulacja aktywizuje spoidło wielkie mózgu, uruchomiając w ten sposób system przetwarzania informacji, a cały proces prowadzi w konsekwencji do wydobycia wszystkich niedostępnych „danych”, przetworzenia ich oraz zintegrowania z naszą wiedzą o sobie i o świecie w bezpieczny sposób.

EMDR daje możliwość skutecznego zintegrowania urazu w naszej świadomości i przeorganizowania go w taki sposób aby traumatyczne wydarzenie stało się już tylko elementem z przeszłości, „rozdziałem zamkniętym”, a jego wspomnienie nie zakłócało już więcej codziennego funkcjonowania. Metoda ta, użyta w ramach interwencji kryzysowej często skutecznie zapobiega powstaniu zespołu stresu pourazowego, chroniąc tym samym przed dezorganizacją naszego życia.

CZAS TRWANIA

Ogólnie terapia EMDR jest terapią krótkoterminową, ale dokładny czas trwania terapii EMDR zależy od przebiegu naszej własnej historii życiowej.  Jeżeli chodzi o pojedyncze traumatyczne wydarzenie, badania wykazują, że wystarczy osiem do piętnastu spotkań, żeby uporać się ze skutkami takich sytuacji. Jednakże bardzo często praca nie dotyczy jednego, konkretnego wspomnienia. Sieci skojarzeniowe, szczególnie u osób z tzw. traumą złożoną, sięgają zazwyczaj do konkretnych wydarzeń z dzieciństwa i czasem nie do wszystkich takich wczesnodziecięcych wspomnień można dotrzeć  na etapie zbierania wywiadu. Kiedy więc w trakcie terapii dochodzą nam wciąż nowe informacje wymagające „przetworzenia”, przejście przez całą procedurę ośmiu faz protokołu wydłuża się w czasie.